Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου 2024

«Η ΠΟΛΗ» από την Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας

Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 2012

Σε μια πόλη που δεν έχουμε ως πολίτες πολλές αιτίες για να νιώθουμε περήφανοι για θέματα Πολιτισμού , η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας κατόρθωσε , για μια φορά ακόμα , να μας κάνει να αισθανθούμε αυτό το ξεχασμένο συναίσθημα .

Για τρία βράδια , 16 – 17 και 18 Νοεμβρίου 2012 , στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Γεωργίου και Χρυσαυγής Σαϊνοπούλου , η Ε.Θ.Ο.Λ . ανέβασε το θεατρικό έργο «Η ΠΟΛΗ» της Λούλας Αναγνωστάκη .

Οι ηθοποιοί τρεις :

Ο Πάνος Παναγόπουλος (Κίμων)

Η Ζέτα Πανταζή (Ελισάβετ)

Ο Πάνος Λιόκαυτος (Φωτογράφος)

Πίσω τους , μια ολόκληρη ομάδα που δούλεψε ακούραστα και δημιουργικά για να ανεβεί η παράσταση , η οποία δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τις επαγγελματικές παραστάσεις των Αθηνών .

Οι ήρωες , τρία μοναχικά φαντάσματα ( ένα ζευγάρι αστών κι ένας φωτογράφος προσκεκλημένος της κυρίας ) αποδύονται σΆ έναν αγώνα αλληλοσπαραγμού με φόντο μια πόλη . Ο καθένας , σε μια παραλλαγή της ρώσικης ρουλέτας , προσπαθεί να πετύχει τη γεμάτη θαλάμη για τον άλλο . Το τραύμα , η ενοχή , η μοναξιά και η ήττα αποτυπώνουν τη εικόνα του σύγχρονου ατόμου . Και πίσω απΆ όλΆ αυτά η ΠΟΛΗ , η οποία επιβάλλει τους κανόνες της πάνω στα άτομα με τρόπο απαρέγκλιτο και γιΆ αυτό τραγικό .

Οι τρεις ερμηνευτές καθήλωσαν ,πραγματικά , με τη δύναμη και την αλήθεια των ερμηνειών τους και με τις λεπτές ποιοτικές πινελιές πάνω στις ψυχικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων , το πολυπληθές θεατρόφιλο κοινό , το οποίο και τις τρεις βραδιές κατέκλυσε το χώρο . Η ερμηνεία τους είχε μιαν απόλυτη εσωτερική ανταπόκριση με το πνεύμα των λόγων που έβγαιναν από το στόμα τους . ΓιΆ αυτό και είχες , από την αρχή έως το τέλος του έργου , την αίσθηση ότι ήσουνα ένας αδιάκριτος θεατής και ακροατής μιας προσωπικής στιγμής τριών αληθινών τραγικών ανθρώπων .

Ο Πάνος Παναγόπουλος , η Ζέτα Πανταζή και ο Πάνος Λιόκαυτος , αληθινοί θεατρικοί τεχνίτες , με τις λιτές και γεμάτες εσωτερικότητα ερμηνείες τους εξυπηρέτησαν απόλυτα την ανάγκη του συντονισμού λόγου και κίνησης , την ανάγκη , δηλαδή , της θεατρικής ενότητας που πρέπει να πραγματοποιηθεί με τον ηθοποιό πομπό συνάμα και δέκτη της θεατρικής συγκίνησης , την ανάγκη της παρουσίασης ενός ολόκληρου ανθρώπου – ηθοποιού , που να μη διχάζεται κατά την ξεπερασμένη αντίληψη σε σώμα και πνεύμα , σε λόγο και κίνηση .

Με τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους μπήκαν στα άδυτα της ψυχής των θεατών , άνοιξαν πόρτες που έμεναν κλειστές και τους έβαλαν σε μια διαδικασία διαρκούς αυτοκριτικής και ανάγνωσης συνάμα του εσωτερικού τους κόσμου .

Κάτω από τη δύναμη του θεατρικού κειμένου ο καθένας από τους τρεις ηθοποιούς κατόρθωσε να μεταβληθεί πάνω στο σανίδι σε μιαν ευαίσθητη παλλόμενη χορδή που αντιδρούσε υποβλητικά στο παραμικρό άγγιγμα του λόγου .

Στην όλη επιτυχία της παράστασης συνέβαλλαν καθοριστικά οι διακριτικοί φωτισμοί (Χρήστος Ασληχανίδης) , τα λιτά και λειτουργικά σκηνικά (Λευτέρης Ανδρονικάκης , Πάνος Παναγόπουλος ) και πάνω απΆ όλα η υπέροχη μουσική του Βασίλη Μητρόπουλου ο οποίος με το πιάνο του υπογράμμιζε τις κορυφώσεις του θεατρικού λόγου και τα συναισθήματα των θεατών .

Τις όμορφες κι ευρηματικές εικαστικά αφίσες της παράστασης φιλοτέχνησε η Ελένη Νταλιάνη .

Ναι , λοιπόν ! Τούτος ο τόπος , όσο κι αν κάποιοι πασχίζουν να τον απαξιώσουν πολιτιστικά , διαθέτει ανθρώπους που σεμνά και ακούραστα , ξεπερνώντας πολλές φορές τον εαυτό τους και μέσα από πολλά εμπόδια και αντικειμενικές δυσκολίες , καταφέρνουν , αφιλοκερδώς και με αίσθημα προσφοράς στον τόπο και τους ανθρώπους του , να υπηρετούν με αφοσίωση τημεγάλη υπόθεση του Πολιτισμού .

Είναι πλέον καιρός η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας , που επί τόσα χρόνια προσφέρει ουσιαστικά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας προβάλλοντάς τον τιμητικά προς τα έξω , να στηριχτεί θεσμικά από το δήμο Σπάρτης αλλά και από την Περιφερειακή Ενότητα Λακωνίας , ώστε απερίσπαστη από την αντιμετώπιση πρακτικών προβλημάτων να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο καθΆ ύλην έργο της , το Θέατρο .



Βαγγέλης Μητράκος