«Η ΠΟΛΗ» από την Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας

Σε μια πόλη που δεν έχουμε ως πολίτες πολλές αιτίες για να νιώθουμε περήφανοι για θέματα Πολιτισμού , η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας κατόρθωσε , για μια φορά ακόμα , να μας κάνει να αισθανθούμε αυτό το ξεχασμένο συναίσθημα .

Για τρία βράδια , 16 – 17 και 18 Νοεμβρίου 2012 , στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Γεωργίου και Χρυσαυγής Σαϊνοπούλου , η Ε.Θ.Ο.Λ . ανέβασε το θεατρικό έργο «Η ΠΟΛΗ» της Λούλας Αναγνωστάκη .

Οι ηθοποιοί τρεις :

Ο Πάνος Παναγόπουλος (Κίμων)

Η Ζέτα Πανταζή (Ελισάβετ)

Ο Πάνος Λιόκαυτος (Φωτογράφος)

Πίσω τους , μια ολόκληρη ομάδα που δούλεψε ακούραστα και δημιουργικά για να ανεβεί η παράσταση , η οποία δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τις επαγγελματικές παραστάσεις των Αθηνών .

Οι ήρωες , τρία μοναχικά φαντάσματα ( ένα ζευγάρι αστών κι ένας φωτογράφος προσκεκλημένος της κυρίας ) αποδύονται σ’ έναν αγώνα αλληλοσπαραγμού με φόντο μια πόλη . Ο καθένας , σε μια παραλλαγή της ρώσικης ρουλέτας , προσπαθεί να πετύχει τη γεμάτη θαλάμη για τον άλλο . Το τραύμα , η ενοχή , η μοναξιά και η ήττα αποτυπώνουν τη εικόνα του σύγχρονου ατόμου . Και πίσω απ’ όλ’ αυτά η ΠΟΛΗ , η οποία επιβάλλει τους κανόνες της πάνω στα άτομα με τρόπο απαρέγκλιτο και γι’ αυτό τραγικό .

Οι τρεις ερμηνευτές καθήλωσαν ,πραγματικά , με τη δύναμη και την αλήθεια των ερμηνειών τους και με τις λεπτές ποιοτικές πινελιές πάνω στις ψυχικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων , το πολυπληθές θεατρόφιλο κοινό , το οποίο και τις τρεις βραδιές κατέκλυσε το χώρο . Η ερμηνεία τους είχε μιαν απόλυτη εσωτερική ανταπόκριση με το πνεύμα των λόγων που έβγαιναν από το στόμα τους . Γι’ αυτό και είχες , από την αρχή έως το τέλος του έργου , την αίσθηση ότι ήσουνα ένας αδιάκριτος θεατής και ακροατής μιας προσωπικής στιγμής τριών αληθινών τραγικών ανθρώπων .

Ο Πάνος Παναγόπουλος , η Ζέτα Πανταζή και ο Πάνος Λιόκαυτος , αληθινοί θεατρικοί τεχνίτες , με τις λιτές και γεμάτες εσωτερικότητα ερμηνείες τους εξυπηρέτησαν απόλυτα την ανάγκη του συντονισμού λόγου και κίνησης , την ανάγκη , δηλαδή , της θεατρικής ενότητας που πρέπει να πραγματοποιηθεί με τον ηθοποιό πομπό συνάμα και δέκτη της θεατρικής συγκίνησης , την ανάγκη της παρουσίασης ενός ολόκληρου ανθρώπου – ηθοποιού , που να μη διχάζεται κατά την ξεπερασμένη αντίληψη σε σώμα και πνεύμα , σε λόγο και κίνηση .

Με τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους μπήκαν στα άδυτα της ψυχής των θεατών , άνοιξαν πόρτες που έμεναν κλειστές και τους έβαλαν σε μια διαδικασία διαρκούς αυτοκριτικής και ανάγνωσης συνάμα του εσωτερικού τους κόσμου .

Κάτω από τη δύναμη του θεατρικού κειμένου ο καθένας από τους τρεις ηθοποιούς κατόρθωσε να μεταβληθεί πάνω στο σανίδι σε μιαν ευαίσθητη παλλόμενη χορδή που αντιδρούσε υποβλητικά στο παραμικρό άγγιγμα του λόγου .

Στην όλη επιτυχία της παράστασης συνέβαλλαν καθοριστικά οι διακριτικοί φωτισμοί (Χρήστος Ασληχανίδης) , τα λιτά και λειτουργικά σκηνικά (Λευτέρης Ανδρονικάκης , Πάνος Παναγόπουλος ) και πάνω απ’ όλα η υπέροχη μουσική του Βασίλη Μητρόπουλου ο οποίος με το πιάνο του υπογράμμιζε τις κορυφώσεις του θεατρικού λόγου και τα συναισθήματα των θεατών .

Τις όμορφες κι ευρηματικές εικαστικά αφίσες της παράστασης φιλοτέχνησε η Ελένη Νταλιάνη .

Ναι , λοιπόν ! Τούτος ο τόπος , όσο κι αν κάποιοι πασχίζουν να τον απαξιώσουν πολιτιστικά , διαθέτει ανθρώπους που σεμνά και ακούραστα , ξεπερνώντας πολλές φορές τον εαυτό τους και μέσα από πολλά εμπόδια και αντικειμενικές δυσκολίες , καταφέρνουν , αφιλοκερδώς και με αίσθημα προσφοράς στον τόπο και τους ανθρώπους του , να υπηρετούν με αφοσίωση τημεγάλη υπόθεση του Πολιτισμού .

Είναι πλέον καιρός η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας , που επί τόσα χρόνια προσφέρει ουσιαστικά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας προβάλλοντάς τον τιμητικά προς τα έξω , να στηριχτεί θεσμικά από το δήμο Σπάρτης αλλά και από την Περιφερειακή Ενότητα Λακωνίας , ώστε απερίσπαστη από την αντιμετώπιση πρακτικών προβλημάτων να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο καθ’ ύλην έργο της , το Θέατρο .

Βαγγέλης Μητράκος